دندان ها اهمیت بسزایی در سلامت سگ ها دارند مخصوصا در توله سگ ها. زیرا توله سگ ها در سن رشد هستند و نیاز به مقادیر زیادی کالری و مواد مغذی دارند.
اگر دندان های آنها دچار مشکل شود به نحوی که باعث آسیب به بافت نرم دهان یا منجر به التهاب لثه یا از دست رفتن دندان آنها شود دیگر قادر به تغذیه مناسب نخواهند بود. در نتیجه به نسبت هم سن های خود کمتر رشد می کنند، ضعیف ترند و بیشتر مستعد ابتلا به بیماری های می شوند.
سگ‌ها مانند انسان ها دارای 2 سری دندان شیری و دائمی می باشند. بین 3 تا 5 هفتگی دندان های شیری به تعداد 28 عدد با فرمول دندانی (i3/3 c1/1 p3/3) 2 شروع به رشد می کند. در سن 4 تا 5 ماهگی دندان‌های دائمی حیوان شروع به رشد می کنند. تعداد آنها 42 عدد و با فرمول دندانی (I3/3 C1/1 P4/4 M2/3) 2 می باشد. با رشد دندان‌های اصلی دندان‌های شیری باید بیوفتند اما این چگونه رخ می دهد ؟
اگر دندان دائمی دقیقا زیر دندان شیری رشد کند باعث فعال شدن استئوکلاست‌ها می شود. استوکلاست‌ها باعث لیز شدن اتصالات دندان شیری می شود در نتیجه لق می شود و می افتد اما اگر دندان دائمی در محل درست شروع به رشد نکند این روند طی نمی شود در نتیجه دندان دائمی درست در کنار دندان شیری رشد می کند بدون آنکه دندان شیری بیوفتد.
این بیماری بیشتر در سگ های کوچک جثه رخ می دهد. بیشترین دندان هایی که دچار این مشکل می شوند به ترتیب دندان نیش فک بالا، دندان نیش فک پایین، دندان های پیش و در نهایت به ندرت در دندان های پیش آسیا رخ می دهد.
شاید در ظاهر یک مشکل جدی به نظر نرسد و صاحبان به آن توجه لازم را نکنند اما باید دانست در صورتی که این مشکل در دندان نیش بالای رخ داده باشد، دندان نیش دائمی جلوی دندان شیری رشد می کند و فاصله اندک بین آن ها محل بسیار مناسبی برای ایجاد سنگ دندانی می باشد در این صورت باعث پوسیدگی دندان دائمی و التهاب لثه می شود.
در صورتی که این مشکل در دندان نیش فک پایین رخ داده باشد، دندان اصلی در سطح داخلی دندان نیش شیری رشد خواهد کرد. این مشکل باعث عدم توانایی حبوان در درست قرار دادن دندان ها روی هم می شود و از آنجا که دندان های اصلی بزرگتر و تیز تر هستند می توانند باعث آسیب مکرر زبان و کام سخت شود.
در نتیجه حیوان در دهان احساس درد می کند و درجاتی از بی اشتهایی و عدم رشد مناسب بدلیل تغذیه ضعبف را از خود نشان می دهد.
در صورتی که این مشکل در دندان های پیش آسیا و پیش رخ دهد باعث تجمع سنگ های دندانی و غذا و جرم و در نهایت بیماری های پریودونت می شود که یک بیماری جدی است و می تواند منجر به از دست رفتن دندان حیوان شود.
علاوه بر آن مانع از درست قرار گرفتن فک ها بر روی یکدیگر می شود و از آنجا که توله ها در سن رشد قرار دارند مانع از رشد مناسب و تناسب فک ها می شود. در نتیجه در بزرگسالی که رشد کامل می شود آنها دارای فک هایی با اندازه های غیر طبیعی خواهند داشت که مانع از درست غذا خوردن و جویدن آنها خوهد شد.
اما درمان چیست؟
در صورت وقوع Permanent Milk Teeth به حیوان 6 ماه فرصت می دهیم تا شاید دندان شیری بیوفتد اما اگر نیوفتاد باید دندان شیری کشیده شود. (1)
منابع
- Aiello SE, Moses MA. The Merck Veterinary Manual: Wiley; 2016.
