صاحبان سگ معمولا از الگوهای متفاوتی برای تغذیه حیوان خانگی خود استفاده می کنند. برخی منبع غذا را آزادانه در اختیار حیوان خود قرار می دهند برخی در وعده های مشخص و به میزان مشخص حیوان خود را تغذیه می کنند.
اگرچه در ظاهر امر شاید جز چاقی تفاوت چندانی بین دو الگوی تغذیه دیده نشود اما واقعیت این است که فقط با تغییر الگوی تغذیه می توان تغییرات قابل توجهی در طول عمر و وقوع بیماری‌ها در سگ‌ها ایجاد کرد. به این منظور به بررسی یک مقاله مرتبط با این موضوع می پردازیم.
در یک مطالعه 48 سگ لابرادور را تا 8 هفتگی به میزان مورد نیاز غذا داده‌اند سپس سگ ها را به 2 گروه تقسیم کرده‌اند و به یک گروه غذای کامل مورد نیاز می‌دهندو در گروه دیگر 25% کمتر از گروه اول به سگ‌ها غذا می دهند.
در سن 3.25 سالگی ترکیب جیره آنها تغییر می کند از 27% پروتئین به 21% کاهش می یابد بطوریکه جیره مناسب سگ‌های بالغ باشد. و در گروه اول سگ‌ها به طور آزادانه به غذا دسترسی دارند ولی در گروه دو 25% کمتر از گروه یک به سگ ها غذا داده اند. در این حین به بررسی این 2 گروه پرداخته اند.
نتایج
متوسط طول عمر در سگ‌های گروه یک به میزان قابل توجهی کمتر از گروه دو بوده است درحالیکه ماکزیمم طول عمر در هر دو گروه یکسان بوده است. این درحالی است که سگ‌های گروه دو هیچ کمبود تغذیه‌ای نداشتند.
تا سن 3.25 سالگی وزن هر دو گروه افزایش یافت ولی با تغییر رژیم غذایی هر دو گروه کاهش وزن نشان دادند تا به یک وزن ثابت رسیدند و مشاهده کردند در گروه 2 متوسط وزن 26% از گروه یک کمتر است.
تا 9 سالگی جرم بدون چربی بدن (از جمله وزن استخوان‌ها) در گروه یک بیشتر از گروه دو می‌باشد اما از 9 سالگی به بعد جرم بدون چربی بدن در گروه یک شروع به کاهش می کند درحالیکه در گروه دو تا سن 11 سالگی تغییر نمی کند. میزان چربی بدن در گروه یک به میزان قابل توجهی بالاتر از گروه دو می باشد.
از نظر تست‌های بیوشیمیایی میزان تری‌گلیسیرید، کلسترول، گلوکز، انسولین و T3 سرم در گروه یک بیشتر از گروه دو می باشد.
با توجه به نتایج به دست آمده از مطاله بالا می توان نتیجه گرفت که افت بدنی ناشی از افزایش سن در سگ‌هایی که رژیم غذایی کنرل شده‌تری دارند دیرتر و با سرعت کمتر رخ می دهد. همچنین کم بودن میزان تری گلیسیرید و کلسترول در گروه دو حیوانات را کمتر مستعد کبدچرب و عوارض ناشی از آن می کند.
از آنجا که میزان گلوکز در گروه یک بالاتر از گروه دو می‌باشد احتمال ابتلا به دیابت در سگ هایی که آزادانه غذا می خورند بیشتر است و چون درصد چاقی بیشتری دارند رخداد مقاومت انسولینی در این گروه بیشتر خواهد بود و نیاز به مقادیر بالاتر انسولین برای کنترل قند خون خود دارند.
از تمام نکات ذکر شده می توان نتیجه گرفت که در نظر گرفتن رژیم غذایی متعادل و محدود برای سگ ها می تواند عامل بسیار موثری در طول عمر و کاهش رخداد بیماری‌های ناشی از افزایش سن می باشد. (1)
منابع
- Kealy RD, Lawler DF, Ballam JM, Mantz SL, Biery DN, Greeley EH, et al. Effects of diet restriction on life span and age-related changes in dogs. Journal of the American Veterinary Medical Association. 2002;220(9):1315-20.
